Rozdział 18.

-Nie śpimy młodzieży! Piękny dzionek się zapowiada: słoneczko świeci, ptaszki śpiewają.... a mnie Ziomek wypierdolił z pokoju.- o godzinie 06:48:12 do naszego pokoju wbił Igłą. Był głośny, nawet bardzo.
   Kilka sekund później leżał już na mnie i Kubiaku, jako, że  spaliśmy w jednym łóżku.
-Jasne Krzysiu, poleż z nami. Przecież w dwójkę mieliśmy za dużo miejsca.- jednym ruchem nogi zrobił tak zwane "Z buta wjeżdżam" na Igle, który po chwili leżał na podłodze. Fakt, może było nam ciasno w dwie osoby na jednoosobowym łóżku, ale nie narzekam na towarzystwo...
-Idź do Bartmana- wymamrotałam w poduszkę.
-Zbysio okupuje łazienkę.
- To masz całe łóżko tylko dla siebie- w moje ślady poszedł Kubiak, układając się na moich plecach. Zrzuciłabym go, ale w końcu jestem u niego...

Perspektywa Leny,

07:21

-Jeezu.! Kłosu, siedź wreszcie cicho!- od dobrych kilku minut było słychać jakieś szemranie, chuchanie, nie wiem co. W każdy bądź razie było głośno, a chciałam spać.

-To nie ja. Zati?- odpowiedział,  nawet nie otwierając oczu.

-Śpie- wymamrotał z sąsiedniego łóżka.

-To co to jest?- Zdziwiona szybko otworzyłam oczy i podniosłam się na łokciach. Na podłodze było ciało.- Jezusie kochany! Trójca Święta i Wszyscy Święci.! Co to ma być?- czuje się źle z tym, że piszczałam, ale widziałam czyjeś nogi koło mojego łózka! Toż to nieboszczyk, zapewne!

-Co się tak drzesz?- z łóżka łaskawie wyszedł Karol.- Jezzusie.!- jak szybko wyszedł, to jeszcze szybciej na nie wrócił, chowając się z kołdrze po same uszy. Tchórz.

- Co za litanie tu odmawiacie? O. Cześć.- zdezorientowana i przestraszona jeszcze raz wyjrzałam z łóżka. w końcu ktoś tu musi robić za faceta...

-Andrzej Wrona? 

- Tak się teraz wita współlokatora? A propo, nie wygodną mamy tą podłogę. Taak mnie plecy nakurwiają.!

Perspektywa Asi

07:39

( 56 minut po brutalnej pobudzce)

-Zibi, wywalaj z tej łazienki!- kolejny raz wydarłam się, uderzając w drzwi łazienki. Sory, ale siedział tam co najmniej godzinę...

- Jeszcze... 10 minut?- odkrzyknął.

-Boże, trzymaj mnie, albo daj kamień!

-Spokojnie, przyzwyczaisz się- Dziku wyściubił nos zza laptopa.- Po tylu latach nauczyłem sobie organizować czas.

Perspektywa Leny
Stołówka

-Za godzinę idziemy do konferencyjnej, na oficjalne zapoznanie- poinformował mnie Karol, wchodząc do stołówki. Szłam z moimi współlokatorami (...)  przez całą drogę. Nie wiedziałam co i jak, więc wolałam się trzymać swoich, żeby nie narobić sobie siary. Proste.

 Usiedliśmy przy jednym, wielkim stoliku. W zasadzie to złączonych kilku, ale wyglądały jak jeden i tego się trzymajmy.Nie było jeszcze nikogo, to se zajęłam najlepsze miejscówki. A co! Siedziałam pomiędzy Karolem, a Andrzejem. 

Po 10 minutach przyszli wszyscy. Ja szczególnie wypatrywałam mojej przyjaciółki- Aśki, która to, weszła z Kubiakiem. Usiadła obok Piotrka, a koło niej Michał. Czyli na przeciwko mnie. Wiedziałam, że kto rano wstaje, to mu Pan Bóg dobrą miejscówkę daje.

- A gdzie Zbysio?- zapytał Igła, siedzący obok Dzika.

-Pindrzy się.- odparła.

-Jeszcze?- ze zdziwienia otworzył szeroko oczy.

- Powiedzmy... Siedział chyba z godzinę, czyli jeszcze pół i wyszedłby, ale Aśka się wkurwiła i zdjęła drzwi- wzruszył ramionami zadowolony Michał.

- Co zrobiłaś?- wydarłam się tym razem ja. Nigdy nie przyzwyczaję się do jej nieprzewidywalności.

- No się wkurwiłam i poszłam na dół do pana Henia z kotłowni i sobie... ekhem... pożyczyłam od niego śrubokręt no i mu drzwi odkręciłam. Potem Misiek pomógł mi je założyć i oboje się szybko ogarnęliśmy i jesteśmy! A! No i jak już skończyliśmy, to z powrotem zdjęliśmy drzwi- roześmiała się, podobnie jak cała reprezentacja. Ze mną włącznie.

- No to pjona, młoda!
-Moja krew!
-Osstra!
 No coment.

Po 15 minutach wróciliśmy do pokoi, żeby się przebrać. Ja, z moją skręconą kostką... no cóż, we wszystkim wyglądałam fatalnie. Ale co poradzisz? Założyłam ubrania i poszłam po Aśke.
 Akurat spotkałyśmy się, kiedy wychodziła z pokoju. Mój Boże...
- Hej! to idziemy, tak?- zapytała z uśmiechem.
-Nie? W co ty się dziewczyno ubrałaś?- popatrzyłam na jej strój. W sumie, to nie wyglądała źle, ale nie na pierwszy dzień w nowej pracy!
- Co Ci się znowu nie podoba?- zaczęła się denerwować.- Przecież zawsze tak się ubieram!
- No właśnie. Wyglądasz jak worek. Nic dziwnego, że cały czas jesteś sama.
- Odpierdol się od mojej samotności, okej?- zeszliśmy na drażliwy temat...- Lepiej byś mi powiedziała, w co mam się ubrać, a nie robisz mi wyrzuty.-Zaleta Aśki? Nigdy się nie obraża. Da Ci w mordę albo zbeszta, ale nigdy się nie obrazi. Chociaż,nie wiadomo, nikt jeszcze nie zranił ją na tyle, żeby sobie z tym nie poradziła.
 Tak więc, przerywając szopkę na środku korytarza, weszłyśmy do pokoju i zabrałyśmy się za unormalnianie wyglądu Skowrońskiej. Po długich sprzeczkach, setkach przekleństw i zadrapanej mojej lewej ręce... w końcu udało mi się ją przekupić. Dotarłyśmy na miejsce, a ja zadowolona, parzyłam na efekty mojej pracy. Kosztowało mnie to dwie Milki i Twix'a, ale czego się nie robi dla przyjaciół!
 Czas na zapoznanie z zespołem...

Perspektywa Aśki,

wieczór

- Jezu!- zmiędziłam.

-Wystarczy Zbyszek- uśmiechnął się przyjaźnie. Po akcji z łazienką, przestraszył się mnie i uznał, że jestem niepoczytalna, i przestał do mnie startować. Dobrze. I tak nie miał szans.

-Weź zgaś światło!

-Nie ma szans.

- No idźże!

- Ni ma głupich na tej wiosce!

- Jak to nie? Ty jesteś.

-Nie przeginaj smarkulo.

-Wypierdek mamuta.

-Kapeć.

-Dresiara.

-Cymbał.

 Misiek wstał z łózka i zgasił światło. Nawet tego nie zauważyłam. Po chwili znów położył się obok mnie i objął w pasie... Przecież jest dopiero maj. Noce są zimne...

-Dobranoc Zibi- powiedziałam. Szczerze, to nawet nie chowam urazy do niego. Całkiem fajny z niego kumpel.

-Dobranoc Aśka. Dobranoc Michał.

-Dobranoc- odpowiedział mu głos zza mojego ucha. Aż się wzdrygnęłam.- Dobranoc, Mała- szepnął mi do ucha.

-Dobranoc, Miśku- uśmiechnęłam się nikle i czekałam, aż przyjdzie Morfeusz i pójdziemy do jego krainy na jakieś dobre balety.

Perspektywa Leny,

w tym samym czasie.

- Ja nie śpie z Zatorskim! -wydarłam się po raz setny.- Bez obrazy Pawełku, ale nie chce mieć przejebane u Darii!?

-To zostaje nam tylko jedno wyjście...- odpowiedział Andrzej. Awww... jaki on jest przystojny.*.*

____________________________________________________________________

Witam Miśki.!

Jest późno. Za późno. Powinnam już spać. A nie śpię.

Ale dobra.... szkoła jest dla leszczy.;D

Ja, jak zwykle spóźniona z rozdziałem, za co serdecznie Was przepraaszam! Ale.! jest info:

Począwszy od tego tygodnia, wpisy będą pojawiać się w środy( ewentualnie coś koło tego.;P) i w weekendy.! takie się hojne zrobiłyśmy.;D

Pewnie nie wiecie, ale zaraz się dowiecie, że ZNÓW zmieniłyśmy bohaterów... Sorki.;D Ale 2.! Pojawiła się postać, która może, ale nie musi namieszać... Także polecam zapoznanie się z nowymi mordkami.;D

 To co? Zapraszam do komentowania, bo coś Was mało ostatnio...;(

Czytasz- komentujesz- motywujesz.;D

ZAPRASZAM TU:

nie-moge-przegrac.blogspot.com

bo kocham tą historie.;D

 Tyle na dzisiaj, do zobaczenia w środę.!

Buźki, Skarby.!

~Ann